Oficjalne zakończenie mieli w czwartek (26 czerwca) i byłam z niego bardzo dumna, bardzo ładnie powiedział wierszyk, pani mu nie musiała podpowiadać, mówił wyraźnie i powoli, nie wstydził się jak to kiedyś bywało.
Przygodę z przedszkolem rozpoczął gdy miał 3 lata a teraz ma już prawie 7 i od września pójdzie do szkoły. Wiem, że już o tym pisałam jak ten czas ucieka, ale właśnie takie chwile mi to uświadamiają. Pamiętam jakby to było wczoraj gdy pierwszy raz prowadziłam Adasia do przedszkola a teraz po 4 latach jego przygoda z przedszkolem się kończy. Dzieci zdecydowanie zbyt szybko dorastają, zapewne ani się nie obejrzę a pójdzie do gimnazjum...
Dlatego musimy wykorzystywać każdą chwilę gdy jesteśmy razem, choć czasami nam się nie chce, choć czasami inne obowiązki są ważniejsze. Nie chciałabym później żałować, że tak mało czasu mu poświęciłam...
Mnie też przeraża upływ czasu. W pędzie codziennym nie zwraca się na to uwagi, ale właśnie takie przełomy w życiu dziecka pokazują jak szybko dorastają te nasze dzieciaczki.
OdpowiedzUsuńSzybko, bardzo szybko... Z jednej strony to dobrze, ale z drugiej czegoś żal :-(
UsuńCo prawda to prawda- dzieci za szybko rosną! Ani się obejrzysz, a mężczyzna Ci wyrośnie:).
OdpowiedzUsuńNo tak, już jest taki samodzielny jak mu się chce, że sama się zastanawiam gdzie ten mój Adaś się podział i kiedy tak szybko dorósł...
UsuńMój syn, też Adam, też od września idzie do szkoły :) Nawet nie chcę myśleć o tym jak ten czas ucieka...
OdpowiedzUsuńTo miło, a Twój Adaś idzie do szkoły jako sześcio czy siedmiolatek?
UsuńPodobno dopiero po dzieciach widzimy jak czas szybko leci. Aż boję się co to u nas będzie
OdpowiedzUsuńNajważniejsze, że po nas nie widać mijającego czasu tylko po dzieciach ;-)
Usuń